نوشته های محمد روفرش باف

از سال پیش که دسترسی من به تلگرام کمتر شد، خیلی از حرف‌هایی که از طریقش با دیگران رد و بدل کرده بودم و هم‌چنین خیلی از پیام‌هایی که برای خودم ذخیره کرده بودم را به فراموشی سپردم. معمولاً دو حالت وجود داشت که من مطلبی را به بخش پیام‌های ذخیره‌ شده‌ی تلگرامم منتقل کنم: یکی وقتی که مطلب جالبی می‌خواندم و با خود می‌گفتم که برای آینده هم ذخیره‌اش کنم تا دوباره آن را…

گویا هرچقدر هم کرونا و خونه‌نشینی در پی اون بد بوده؛ زندگی‌ها رو مختل کرده، کار و کاسبی‌ها رو کساد کرده و کلی تلفات داده، از بعضی جنبه‌ها برای من بد نبوده: یکی راندمان کاری بیشتر و دیگر بازگشت به تنظیمات کارخانه. در مورد راندمان که حرف زدم. در مورد factory reset هم بگم: من حدوداً تا اواخر سال سوم دانشگاه خیلی اهل معاشرت با بقیه و بیرون رفتن و …نبودم. نه اینکه کلاً بیرون نرم، اما…