نوشته های محمد روفرش باف

به نام او در متمم مطلبی به خلاقیت اختصاص یافته بود و من می‌خواستم نقاشی‌ام را به عنوان یک نقاشی خلاقانه که دو سال و نیم پیش کشیدم در آنجا به اشتراک بگذارم ولی نتوانستم عکس را در متمم آپلود کنم، پس تصمیم گرفتم مطلب را در اینجا بگذارم و در متمم به اینجا لینک دهم. نقاشی (عکس دوم) را بر اساس آنچه در کوچه‌ای در چهارباغ بالا دیدم (عکس اول) کشیدم.  عکس اول عکس دوم…

تصویر ۱. تصویر ۲. مرد کوله‌تختی مردی است در عذاب ابدی. مردی که همواره تخت خواب سنگینش را به دوش می‌کشد تا هروقت خسته شد دراز بکشد و دمی بیاساید، اما چون تختش سنگین است همواره خسته است و هر چند قدم که تخت را به دوش می‌کشد ناچار به دراز کشیدن می‌شود. 

به نام او تصمیم گرفتم*. و خودم باورم نمی‌شود که در نهایت این کار را کردم. امیدوارم که بتوانم مصمم بمانم و تصمیم گرفته را مجدداً برنگردانم. هدف دیگری برای آینده‌ی شغلی‌ام در سر دارم، اما تصمیم گرفتم محض احتیاط، آزمون PhD داخل را هم بدهم. و این «محض احتیاط‌ها» بزرگ‌ترین بی‌احتیاطی‌های من است. من دو بار دیگر هم در سال‌های گذشته در آزمون ثبت نام کردم و در آن‌ها شرکت کردم و برای مصاحبه…