نوشته های محمد روفرش باف

ایده‌ها، پیش‌نویس‌ها و نانوشته‌هایم روی هم تلنبار شده‌اند. مطالبی که در فروردین ماه‌ می‌خواستم بنویسم هنوز ناتمام مانده‌اند. آن موقع شوق نوشتنشان بود و وقتش نه؛ الان وقتش بیشتر است و دیگر شوقش نیست. حال یا تسلیم بی‌میلی‌ام می‌شوم و هیچ‌گاه آن مطالب را به رشته‌ی تحریر درنمی‌آورم، یا به توصیه‌ی کتبی که خوانده‌ام عمل را مقدم بر شوق می‌کنم. این روزها اکثر اوقات ناچارم بر اینکه با عمل شروع کنم، چه شوقش ایجاد شود…

به نام پروردگار همانطور که در اولین پست این وبلاگ در حدود شش ماه پیش گفتم، تلاش می‌کنم که مطالب وبلاگ قبلی را برگردانم و مطالبی که به هر جهت ممکن بود برای عده‌ای سودمند باشد دوباره در دسترس قرار گیرد. گفته بودم که این کار زمان‌بر است و واقعاً هم چنین شد. بعد از شش ماه تنها کمی بیش از نیمی از پست‌های سابق را توانسته‌ام برگردانم. من برای بازنشر پست‌های پیشین هم نیاز…

امشب که داشتم آیاتی از سوره‌ی زمر را می‌خواندم، ذهنم متوجه گذر سریع زمان شد. ابتدا خواستم پستی در مورد این قضیه بنویسم، اما بعد از نوشتن چند پاراگراف تصمیم گرفتم در مورد بعضی از سخنرانی‌های مذهبی که شنیده‌ام حرف بزنم؛ کاری که سال‌ها پیش قصد داشتم بکنم و از آن طفره رفتم. سوره‌ی زمر از سوره‌های مورد علاقه‌ی من است و علت آن هم شنیدن تفسیر آن از زبان آقای اصغر طاهرزاده است، تفسیری…