نوشته های محمد روفرش باف

و پس از آن شب باز هم با محمد حرف زدم. می‎‌گفت آن‎ شب از موضوعی ناراحت بوده که حرف نمی‌‎زده. بگذرم. با او صحبتم را ادامه دادم و به او گفتم: “چیزی که امروز در مورد ساعت به ذهنم رسید این بود که چرا من تیک ‎تاک ساعت را هرجور بخوام می‎تونم بشنوم. ساعت گاهی تیک ‎تاک می‎کند، گاهی صدای تاک‎ تاک می‎دهد و …” و از او پرسیدم: “تو هم همینطوری‎‌ای؟” و او…

پریشب که بچه‌‎ها در حال گپ زدن با هم بودند، من توجهم به ساعت دیواری آویزان به ستون رستوران جلب شد. ساعت بزرگی بود، با عقربه‌‎ی ثانیه‎‌شماری که به جای دادن صدای تیک‎ تاک، آرام ‎آرام و آهسته و پیوسته حرکت می‎کرد. چشمم به صورتِ محمد افتاد. او هم ساکت بود و با کسی حرف نمی‌‎زد. شاید ذهنش درگیر بود و شاید خسته بود. به او گفتم: «من این ساعت‎‌ها که عقربه ثانیه‎‌شمارشان آرام ‎آرام…