نوشته های محمد روفرش باف

به نام پروردگار به چهار سال پیش فکر می‌کنم: به موقعی که در چنین روزی، یعنی ششم شهریور ۹۶، اولین پست وبلاگ «هزار جلوه زندگی» را در رامسر یا تهران نوشتم؛ به افکاری که در سر داشتم؛ به شوقی که نسبت به ایام پیش رو داشتم. در آن ایام که بعد از پنج سال شروع به وبلاگ‌نویسی مجدد کرده بودم، تنها نوشتن برایم تازگی نداشت، بلکه تغییرات تازه‌ای را یک باره در زندگی می‌دیدم: در…

ایده‌ها، پیش‌نویس‌ها و نانوشته‌هایم روی هم تلنبار شده‌اند. مطالبی که در فروردین ماه‌ می‌خواستم بنویسم هنوز ناتمام مانده‌اند. آن موقع شوق نوشتنشان بود و وقتش نه؛ الان وقتش بیشتر است و دیگر شوقش نیست. حال یا تسلیم بی‌میلی‌ام می‌شوم و هیچ‌گاه آن مطالب را به رشته‌ی تحریر درنمی‌آورم، یا به توصیه‌ی کتبی که خوانده‌ام عمل را مقدم بر شوق می‌کنم. این روزها اکثر اوقات ناچارم بر اینکه با عمل شروع کنم، چه شوقش ایجاد شود…

به نام پروردگار همانطور که در اولین پست این وبلاگ در حدود شش ماه پیش گفتم، تلاش می‌کنم که مطالب وبلاگ قبلی را برگردانم و مطالبی که به هر جهت ممکن بود برای عده‌ای سودمند باشد دوباره در دسترس قرار گیرد. گفته بودم که این کار زمان‌بر است و واقعاً هم چنین شد. بعد از شش ماه تنها کمی بیش از نیمی از پست‌های سابق را توانسته‌ام برگردانم. من برای بازنشر پست‌های پیشین هم نیاز…