نوشته های محمد روفرش باف

پیش‌گفتار ۱: این نوشته‌ها تنها به درد دانشجویان داروسازی‌ای می‌خورد که تازه شیفت داروخانه گرفته‌اند یا در شُرُفِ شیفت گرفتن‌اند. شاید برای کسانی هم که در یکی دو سال اول شیفت دادنشان باشند مناسب باشد، اما به درد کس دیگری نمی‌خورد. پیش‌گفتار ۲: آنچه من می‌نویسم از تجربه و تفکرات خودم نشئت می‌گیرد. نه لزومی دارد که هرچه می‌گویم صحیح باشد و نه لزومی دارد شما قبولش کنید. این مطلب را صرفاً به عنوان تجربیات…

پیش‌گفتار ۱: این نوشته‌ها تنها به درد دانشجویان داروسازی‌ای می‌خورد که تازه شیفت داروخانه گرفته‌اند یا در شُرُفِ شیفت گرفتن‌اند. شاید برای کسانی هم که در یکی دو سال اول شیفت دادنشان باشند مناسب باشد، اما به درد کس دیگری نمی‌خورد. پیش‌گفتار ۲: آنچه من می‌نویسم از تجربه و تفکرات خودم نشئت می‌گیرد. نه لزومی دارد که هرچه می‌گویم صحیح باشد و نه لزومی دارد شما قبولش کنید. این مطلب را صرفاً به عنوان تجربیات…

به نام یکتا بالاخره دیروز تسویه حساب سربازی‌ام را کردم و سربازی من به صورت رسمی به اتمام رسید. از این بابت خیلی خوشحالم. خیلی زیاد. گفته بودم: دیگر کشش ادامه‌ی زندگی با وضع سابق را نداشتم. کار فراوان با حقوقی که اندازه‌ی یک دهم حقوقی است که اگر سرباز نبودم می‌گرفتم. از آن بابت خوشحالم، اما زندگی همواره چالش‌هایی برای رو کردن دارد. اکنون در مورد چالشی می‌نویسم که چند ماهی است با من…