نوشته های محمد روفرش باف

به نام پروردگار خسته‌ام.  از این دنیای پر از فریب و دروغ دلم گرفته.  می‌دانی. گاهی آدم‌ها از یک جای دنیا به جای دیگر فرار می‌کنند تا از مسائلی که با آنها دست و پنجه نرم می‌کنند راحت شوند. اما بشر امروز، بشری است گرفتار بحران‌هایی جهانی. در مملکت ما عده‌ایی افسوس زندگی کسانی را می‌خورند که گویی از هفت دولت آزادند و هیچ دغدغه‌ای جز گذران هر روز_ این روزمرگی کشنده_ ندارند؛ کسانی که گویا…

بسم الله قاصم الجبارین بر سر قضیه‌ی فلسطین چه می‌توانم بگویم؟ دستم به قلم نمی‌رود. ماه‌هاست که دیگر شوقی برای نوشتن در اینجا نداشته‌ام. ماه‌هاست.  بسیاری از حرف‌ها که باید می‌گفتم گفتم. ناسزا کم نشنیدم. کم طرد نشدم. اما عقیده‌ام بود که باید آنچه حق می‌دانم را بگویم، نه آن چیزی که این دنیای پست بر آدم‌ها تحمیل می‌کند.  در این مورد چه می‌توان گفت؟ فلسطین را می‌گویم. در موردش چیزی می‌شود گفت؟ آیا تاب…

به نام خدا زندگی‌ام به نحوی در تغییر است که تا می‌آیم به خودم بیایم و از تغییر پیشین مهم بنویسم، تغییر بعدی فرا رسیده و از اهمیت تغییر پیشین در ذهنم کاسته شده. اتفاقاتی که برایم می‌‌افتد؛ آدم‌هایی که با آنها آشنا می‌شوم یا از آنها خداحافظی می‌کنم؛ شهرهایی که در آنها می‌روم و می‌آیم؛ کتاب‌هایی که می‌خوانم؛ افکاری که ذهنم را به خود مشغول می‌کند؛ سبک زندگی‌ای که در جایی پیدا می‌‌کنم و…