نوشته های محمد روفرش باف

چقدر بالا و پایین شدم امروز. چقدر زیاد. امروز عصر به تحیر رسیدم: خدایا. چه کنم؟  یکی از اقواممان بر اثر سرطان فوت کرد؛ پدر شوهرخاله‌ام. برای من دوری و نزدیکی یک آشنا تنها با نزدیکی رابطه خونی‌مان تعریف نمی‌شود؛ بر اساس رابطه‌ای تعریف می‌شود که با آنها دارم. چقدر من این مرد را دوست می‌داشتم و چقدر او (نمی‌دانم چرا) من را دوست می‌داشت. رابطه‌ی عمیقی بین ما برقرار بود. از دست دادنش همان…

آمدم با عنوان «آموخته‌ها و تجارب جدید» باز هم بنویسم. با خود گفتم چرا؟ حتی اگر تجربه‌ای و آموخته‌ای هم باشد، بسیار بعضی از این پست‌ها شخصی می‌شوند؛ آموخته‌ها و تجاربم تعمیم‌پذیر نمی‌شوند. با خود گفتم من خیلی از این پست‌ها را آخر شب می‌نویسم. وقتی دیگر انرژی ندارم. وقتی دیگر تمرکز حواسی برای زیاد فکر کردن در خود نمی‌بینم. گفتم اسمش را بگذارم «شب‌نوشت»؛ شاید هم غلط باشد و «شب‌نویس» صحیح باشد. هر چه…